Osaka deel 2 en vlucht naar huis

Maandag, de laatste dag van m’n verblijf in Japan, kwam Tomomi naar Osaka toe en gingen we met z’n 4-en naar ‘denden town’. Dit is een soort kleine versie van Akihabara in Tokyo. De straat ‘denden town’ (is niet de echte naam hoor, maar zo is het bekend bij buitenlanders onder andere) is een straat met (bijna) alleen maar electronica winkels! Van alles en nog wat is er te vinden! Zo zijn er onder andere veel verschillende Joshin winkels. En nee, die zijn niet allemaal het zelfde. Je hebt een winkel met tv’s, stereo’s e.d. een Joshin winkel met alleen maar muziek, dvd’s e.d. een winkel voor Kids (heet ook Joshin Kids land) en zo nog een paar van dat soort dingen. Ook heb je er behoorlijk wat winkels met allemaal ‘action figures’… die winkels zijn best creepy om doorheen te lopen… omdat het echt zo’n plek is waar ‘Otaku’ (het Japanse woord voor mensen die hun hele leven zo ongeveer in hun kamer zitten te gamen en verder geen contact hebben met andere mensen) komen om hun collectie van ‘game action figures’ uit te breiden… we zijn 1 van die winkels in geweest, maar we hadden het al redelijk snel weer gezien en zijn er dus maar uitgevlucht, hahaha.
Wat wel een gaaf winkeltje was, was een winkeltje met allemaal games van nu op de 1e verdieping (in Nederland de begane grond) en op de 2e verdieping allemaal games en consoles van vroeger! Zo lagen er meerdere SNES (super Nintendo), N64 (Nintendo 64) en PS1 (Playstation 1) consoles. Ook lagen er nog consoles die ik nog nooit had gezien! En voor al die consoles waren er games! Games die in Europa nooit uitgekomen zijn (Final fantasy VI voor de SNES bijvoorbeeld). We hebben hier best een tijd rond gehangen gewoon omdat het voor mensen die van games houden een soort van paradijsje is daar ^_^
Aan het begin van de middag belde Shoma me nog voor de laatste keer op m’n Japanse mobiel. Nog even gepraat over wat dingen en daarna wensde hij me een goede reis en heb ik ‘m beloofd dat ik een mail zou sturen zodra ik thuis was en dus internet :)
We hebben later op de dag een lekkere zoektocht gehad naar een postkantoor nog. Ik moest namelijk m’n verzekeringskaart dinges opsturen naar het gemeentehuis dinges omdat ik weer terug ging maar Nederland. Natuurlijk was er niet echt een postkantoor in de buurt, dus wij een stuk lopen door de hitte om het postkantoor te vinden. Deze was uiteindelijk bij een department store die ‘namba parks’ heet. We zijn niet naar de winkeltjes gegaan daar, maar we zijn buiten het gebouw omhoog gegaan. Op de verschillende verdiepingen van het gebouw waren buiten een soort platformpjes die ingericht waren als park! Dus met planten en bankjes om te zitten enzo! We zijn helemaal tot boven gegaan (9e verdieping) waar we ook meteen een mooi uitzicht hadden over Osaka :) We hebben natuurlijk wat foto’s gemaakt en even gerust.
Toen we klaar waren met rusten zijn we met de lift weer naar beneden gegaan en op weg gegaan naar wat te eten. We belande uiteindelijk bij de MacDonalds :) Ik heb hier met Marvin en Christa af en toe bij de Mac gegeten, en dat was altijd zo lache dat we het als laatste maaltijd met z’n 3-en ook daar wilde eten, als afsluiter. Tomomi vond het prima dus wij daarheen. Ik zou na het eten m’n telefoon opzeggen, maar toen ik op m’n telefoon keek bleek dat ik nog maar 4 mailtjes hoefde te ontvangen om er in totaal 600 te hebben. Dus Tomomi ging me vage mailtjes sturen, hahaha. Ze heeft er 3 gestuurd uiteindelijk en Christa nog eentje, de laatste ^_^
En toen moest ik m’n telefoon afzeggen… dat was wel raar hoor… het was echt zo’n moment van ‘ik ga echt morgen weg…’ Christa ging die van haar ook opzeggen, maar omdat ze contant moest betalen (ik kon met creditcard) duurde het 30 minuten om het te regelen. Dus wij de winkel weer uit en richtin Joshin Kidsland. De eerste verdieping daar was inderdaad voor kinderen, speelgoed (niet eens allemaal electronisch) en aanverwanten dingen. Vanaf de 2e verdieping werd het eigenlijk eerder een winkel voor volwassenen die af en toe kind willen zijn… er was onderandere modelbouw, race auto’s (die je tegen elkaar kon laten racen op een baan die daar in de winkel lag!) en op de bovenste verdieping, treinen! Ik meteen rondkijken bij de boeken of ik niet misschien een mooi plaatjes boek kon vinden voor m’n paps, en ja hoor, een heel mooi plaatjes boek met allemaal treinen van Japan door de jaren heen! Er staat maar weinig tekst bij (wat mooi is want dat snapt hij toch niet, hahaha) maar wel mooie plaatjes!
Daarna was het telefoon opzeggen en terug naar het Station vlak bij het hotel. Daar moest ik afscheid nemen van Tomomi… Ze gaf me ook nog een cadeautje met de boodschap ‘pas in het vliegtuig open maken!’ Ik heb daar altijd een hekel aan, maar ik heb me ingehouden en inderdaad pas in het vliegtuig het pakje open gemaakt de volgende dag :) In het hotel hebben we nog even de koffers goed ingepakt en zijn we gaan slapen, want tja… de volgende dag moesten we vroeg op…

En toen was het dinsdag 18 augustus… en dus vroeg opstaan, laatste dingen in de koffers en tassen doen, ontbijten, uitchecken en richting het station om de trein richting Kansai Airport te halen. De trein reis duurde ongeveer een uurtje en omdat we om 7:47 uur de trein al hadden waren we rond 9 uur op het vliegveld met dus nog genoeg tijd om rustig in te checken en te wachten tot ik door de controlle heen wilde. We hebben nog lekker even bij de Starbucks wat koffie gedronken en rond 10 uur ben ik toen maar door de controlle heen gegaan en de douane. Bij de douane moest ik m’n ‘Alien Registration Card’ inleveren en werd m’n Visum ongeldig gemaakt… Ik was echt het land uit…
Ik heb achter de douane nog even een paar dingetjes gekocht (Japanse snoepjes) en ben toen richting m’n gate gaan en in het vliegtuig gaan zitten. In het vliegtuig heb ik het cadeautjes van Tomomi te voorschijn gehaald, ik mocht ‘m namelijk open maken nu. In het pakje zat een zelf gemaakt boekje met daarin allemaal foto’s en teksten erbij! Ook hebben m’n andere vrienden van de Gaidai universiteit bij hun eigen foto’s dingen geschreven aan me… toen ik dat zag moest ik dus ook echt wel huilen… ik ga iedereen echt extreem missen!!!
De vlucht zelf was zoals ik al had verwacht heerlijk saai… het enige voordeel ten opzichte van de vorige keer was dat ik een eigen schermpje had en dus zelf kon kiezen wat ik wilde kijken e.d. Ik had lekker een stoel bij het raam, dus kon ook nog naar buiten kijken als ik dat wilde :) Je ritme wordt wel weer lekker overhoop gegooid… ik kreeg bijvoorbeeld rond 1 uur ’s middags (Japanse tijd) avond eten! Daarna werden de lampen gedimd zodat je zou kunnen gaan slapen… maar ja… ik ga niet rond 1 uur al liggen slapen! Ik was nog helemaal niet moe…=_=
Op Helsinki aangekomen moest ik in een belachelijk lange rij staan voor de handbagage controlle (alweer…) en moest ik fijn m’n koffertje leeghalen! Waarom? Omdat er een laptop, PS2 en spellen daarvoor er in zaten…. Ik had uiteindelijk 8 of 9 bakjes en m’n koffertje zelf die door de scanner moesten! Daar stonden die gasten daar wel weer lekker vaag naar te kijken, hahaha.
Het vliegtuig naar Dusseldorf vertrok fijn 25 minuten te laat… en natuurlijk ging dat laatste stukje voor m’n gevoel het langzaamst… maar met ongeveer 20 minuten vertraging lande ik toch netjes op Dusseldorf. Daarna was het wachten op m’n koffer (natuurlijk zat die niet bij de eerste lading bagage maar bij de tweede…) en kon ik door de deuren lopen richtin m’n ouders. M’n ouders zaten niet voor de uitgang die ik had genomen, maar 1-tje naar rechts, maar als nog had ik ze best snel gevonden :) Een hele leuke verrassing voor mij was dat Robert ook mee was gekomen om me op te halen!
Het was daarna heel onwerkelijk om weer bij m’n ouders in de auto te zitten… Wat ook raar was, was om met mensen te praten die geen Japans snappen… In Japan praatte ik natuurlijk ook Nederlands, maar als ik daar Japans er tussendoor gooide dan snapten ze het ook… Het restaurant waar we gingen eten heb ik ook nog mensen vaag laten kijken… ten eerste wilde ik wat vragen en begon ik in het Duits maar eindigde m’n zin in het Japans en ik heb m’n maaltijd heerlijk met stokjes zitten eten, hahaha. Daar kekek de mensen in het restaurantje en de verkoopster lekker vaag naar!
Toen ik eindelijk thuis kwam was ik daar ook wel weer blij mee :) En… ik zag Joska weer! Die kwam zoals altijd kwispelend aan lopen omdat d’r mensen thuis waren gekomen, maar toen ze mij zag bleef ze even stil staan, keek naar me, en ging nog 2 keer zo hard kwispelen en kwam op me af! Dat vond ik zo leuk om te zien! ^_^

Nou, dat was het dan… eind van m’n reis en dus ook van m’n weblog verslagen! Ik wil iedereen die m’n weblog heeft gelezen/reacties heeft geplaatst echt super bedanken!
Tot in het echt dan maar weer he! ^_^

Liefs Marieke