Kyomizudera en Urasenke recommendation!

De rest van m’n maandag was best te doen. Nadat de Japanners klaar waren met m’n behang en alles weer netjes hadden opgeruimd dus dat scheelde mij weer stofzuigen. Maandag avond ben ik weer naar Marvin gegaan om daar weer met z’n 3-en film te kijken. Uiteindelijk lag ik pas om 4 uur ’s nachts in m’n bed… een beetje laat, haha.

Dat ik laat naar bed was gegaan bleek de volgende morgen ook wel… Ik werd pas om 5 uur ’s middags wakker!!! Ik werd wakker en keek op m’n wekkertje… die stond op 5 minuten voor 5… ik dacht dus dat die gewoon stil was blijven staan, je kent het wel, batterij op. Dus ik pakte m’n telefoon om te kijken hoelaat het dan ‘echt’ was… en daar stond toch heel duidelijk 16:57 uur op… Dus ja, ik heb echt tot 5 uur in bed gelegen dinsdag!
Ik heb toen ook voor het eerst in m’n leven ontbijt, lunch en avond eten in 1 keer gegeten… en ik kan je vertellen… niet het beste wat je kan doen, hahaha.
Rond half 9 ben ik richting de bioscoop hier gegaan want ik wilde graag naar de Gokusen film die hier nu in de bios draait. Dit is een film als afsluiting van een 3 seizoenen lange Japanse serie die ik helemaal gezien heb. Ik ben er alleen heen gegaan omdat ik hier niemand ken die de serie ook heeft gezien en/of er interesse in had om te gaan. Het was fijn een Japanse film zonder ondertitels, maar ondanks dat kon ik het heel goed volgen en had ik eigenlijk geen momenten dat ik er niks van snapte ^_^ Dit kon ik nog niet voordat ik hierheen ging, dus m’n Japans is zeker weten beter geworden hier, wat ook precies de bedoeling was van de reis :)
’s avonds ben ik redelijk op tijd m’n bed in gegaan… anders zou ik helemaal m’n dag en nacht om gaan gooien… wat nou niet helemaal een goed idee is.

Woensdag was mijn ‘nergens zin in’ dag. Ik ben rond 11 uur opgestaan en heb tot 2 uur ongeveer in m’n slaapshirt rondgelopen hier, hahaha. Toen bedacht ik me dat ik me toch maar eens moest gaan aankleden, dus dat maar even snel gedaan. Daarna heb ik wat muziek opgezet en ben ik begonnen met wat dingen opruimen. Zo heb ik woensdag alle papieren die ik niet meer nodig heb of kan gebruiken in een vuilniszak gegooid. Ook heb ik alle dozen die ik hier bij van alles heb gekregen in stukken geknipt en in de vuilniszak gegooid. Ik had een blaar op m’n duim van het knippen =_=

Donderdag zou ik met Marvin en Christa samen naar Kyomizu-dera gaan. Dit is een beroemde tempel aan de oost kant van de stad. Ik ging op de fiets (stuk goedkoper dan met de bus of metro), maar Marvin en Christa gingen met de bus, vooral omdat Marvin zelf geen fiets heeft en met iemand achterop naar Kyomizu-dera fietsen is toch echt geen goed idee, hahaha.
We hadden om 2 uur bij de tempel afgesproken dus ik ben rond 1 uur van huis weggegaan. Het eerste stukje was best te doen, maar toen moest ik richting het oosten en begon de weg een beetje omhoog te lopen… dit ‘beetje’ werd ‘een beetje boel’ na een tijdje en het laatste stukje ben ik maar afgestapt voordat ik weer achteruit zou beginnen te rollen.
Op 10 minuten lopen van de tempel kon ik m’n fiets stallen voor maar 200 yen (was dan voor de rest van de dag, dus dat was mooi ^_^). Daar heb ik dus lekker m’n fiets neergezet en vanaf daar ben ik nog verder omhoog gelopen richting de tempel. Voordat je bij de tempel aankomt heb je echter eerst een straatje met allemaal winkeltjes. Uiteraard allemaal souvernir winkeltjes met veel mensen die ook dingen in het Engels aan het roepen waren. Er klopte af en toe niks van wat ze zeiden, maar ze deden wel hun best om het ook voor de buitenlandse toeristen duidelijk te maken.
Na wat winkeltjes in gegaan te zijn en mooie Thee Ceremony spullen te hebben gekocht voor echt niet veel geld kwam ik dan eindelijk bij de tempel uit. Het was toen 14:02 uur op m’n telefoon.
Ik zat ongeveer 10 minuten op de trap voor de tempel toen ik een mail kreeg van Christa ‘we zaten in de verkeerde bus… we zijn nu aan het wachten op een trein naar kawaramachi… sorry’. Dat was dus een heerlijk *zucht* momentje en ook wel een lach momentje, hahaha. Even later kwamen er 2 koko-see (middelbare school, bovenbouw studenten) naar me toe lopen. In hun beste Engels vroegen ze aan me of ik een enquette in wilde vullen voor ze. Ik zei toen heel beleefd dat ze ook gewoon in het Japans mochten praten tegen me, maar dit bleek voor de Engelse les te zijn, dus tja… ze moesten in het Engels. Ik maakte het ook niet makkelijk voor ze…. Uit automatisme praatte ik terug in het Japans waardoor zij heel erg hun best moesten doen om in het Engels weer antwoord te geven. Ook heb ik in 1 van de souvenir winkeltjes daar spullen gekocht voor de thee ceremony, dus ik kan een keer in Nederland laten zien (aan de mensen die geintresseerd zijn) hoe zo’n thee ceremony nou werkt ^_^
Om half 4 waren Christa en Marvin er eindelijk en zijn we de tempel in gegaan. Het was opzich een mooie tempel en omdat de tempel hoger is dan de stad konden we er mooi overheen kijken ^_^ Het enige probleem was een beetje, ik zit hier nu al ruim 4 maanden… en je komt hier overal wel tempels tegen en Shinto shrines, dus ik ben er niet meer zo erg van onder de indruk als ik eerst was…=_= maar dat houdt niet in dat het niet leuk was :)

Vrijdag zou ik met Marvin naar de bank gaan. Hij moest namelijk voor het opzeggen van z’n internet (zit bij hem niet bij de kamer, maar moest ie zelf regelen) geld betalen en daarvoor moest ie dus naar de bank. We hadden rond 3 uur afgesproken bij de bank, komen we daar, is de bank gewoon dicht! 3 uur ’s middags op een vrijdag en de bank is dicht! Later bedacht ik me dat de banken hier inderdaad al om 2 uur ’s middags dicht gaan… dus tja… 3 uur is dan echt te laat. We zijn toen maar naar de Joshin (BCC van Kyoto) gegaan om voor mij voor oordopjes voor m’n mp3 speler te zoeken. Deze waren namelijk de avond ervoor stuk gegaan… =_= Bij de Joshin hadden ze echter niet veel keuze… dus zijn we met de bus richting Kyoto Station gegaan waar de electronica winkel genaamd ‘Big Camera’. Dit is een beetje te vergelijken met Mediamarkt wat dus betekend, heel veel electronica! Op de 3e verdieping hadden ze audio dingen dus wij daarheen. In eerste instantie zag ik alleen maar ‘in-ear oortjes’. Dit betekend dat ze letterlijk je gehoorgang in gaan… Dit vind ik dus mega irritant zitten, als ze al blijven zitten. Meestal vallen dat soort oortjes bij mij na 2 keer bewegen weer uit m’n oren… Dus wij op zoek naar gewone oortjes. Na en tijdje gevonden en nu heb ik mooi rode oordopjes ^_^
’s avonds zijn we met z’n 5-en gaan eten, Marvin, Christa, Joost, Ian en ik. Na het eten zijn Ian en Joost naar huis gegaan en ben ik met Marvin en Christa mee gegaan naar Marvin’s kamer om (je raad het al) film te kijken. Dit keer de Bourne Identity, dus dat was wel gaaf ^_^

Zaterdag dan naar Urasenke. Ik was er wat te vroeg (we hadden om 13:50 uur afgesproken en ik was er om 13:40 uur) dus heb ik wat foto’s genomen van de ‘Horigawa’ tempel die naast de gebouwen van Urasenke staat. Om 13:50 was Funo-sensei er en even later kwam ook Tanaka-sensei aan. Wij met z’n 3-en het Urasenke center in en meteen werden we opgevangen door een aardige vrouw in Kimono. ‘100’ buigingen en bedankjes en eventjes wachten later mochten we dan de lift in naar de 7e verdieping van het gebouw. Daar werden we een soort kleine vergader ruimte in begeleid. Even later kregen we okashi (Japans snoep) en macha (groene thee die gebruikt wordt met de thee ceremony). Toen dat weg was gehaald kregen we een andere soort thee (koud) en kwam er een wat oudere man binnen. Meteen gingen Funo-sensei en Tanaka-sensei staan en buigen, dus dat deed ik ook maar. Deze man stelde zich niet voor, maar ging naar Tanaka-sensei en wisselde met hem visite-kaartjes uit. Omdat ik geen visite-kaartje heb was het bij mij duidelijk m’n naam zeggen (en meteen maar dat hij me ‘mari’ mocht noemen voordat hij ging worstelen met het marieke uit z’n mond te krijgen) en van hem kreeg ik z’n kaartje. Het bleek Meneer Hideji Sekine te zijn. De ‘Vice Chair’ van de Chado Urasenke Tankokai Inc. Japan!!! Dus een behoorlijk hoge baas! Hij begon lekker snel in het Japans te praten dus ik keek al snel hulpeloos naar Funo-sensei. Deze vroeg meteen of Meneer Hideji wat langzamer kon praten omdat ik het anders niet kon snappen. Dit had ik natuurlijk ook best zelf kunnen doen, maar ik had (en heb nog steeds) geen flauw idee hoe ik me precies moet gedragen bij van dat soort belangrijke mensen. Een tijdje later kwam er een 2e man binnen. Deze was wat jonger dan de eerste en ook hij begon met kaartjes wisselen. Dit bleek Meneer Tokihiko Arita te zijn, de Manager van de International Affairs Department, dus weer een belangrijk persoon waarvan ik geen idee had hoe ik hem aan moest spreken… Ik ken ook echt geen ‘Keigo’ (het meest beleefde Japans, heeft een eigen grammatica en woorden af en toe) dus dat ging lekker. Allebei de mannen vonden dit echter helemaal geen probleem en vonden het al heel wat dat ik het gesprek wat ze voerden en de dingen die ze zeiden een beetje kon volgen.
Meneer Tokihiko zei na een paar vragen dat hij een recommendation mail zou sturen naar de Urasenke branch in Nederland met daarin dat ze mij zeker een keer langs moeten laten komen en het liefst ook lid laten worden en lessen laten volgen!!! Ook vertelde hij dat als ik daarbij ga en laat zien wat ik kan en dat ik me er voor in zet, dat er dan een kans is dat ik een scholarship kan krijgen en een jaar bij de Urasenke school in Kyoto kan studeren!!! Echt super super super gaaf!!!!
De oudere man liep na een tijdje de kamer uit en toen hij terug kwam, kwam hij met nog een verrassing. Hij had ‘even’ geregeld dat we het ‘konnichi-an’ complex in konden! Normaal kost dit 2000 yen per persoon en moet je van te voren reserveren, maar nu mochten we dus meteen en helemaal gratis.
In het complex kregen we nog een keer thee. Ik deed gewoon automatisch was ik het afgelopen half jaar geleerd had. Tanaka-sensei vond dit echter leuk om te zien, dat ik het allemaal zo natuurlijk deed ^_^ Na de thee kregen we nog een kleine rondleiding door het complex. Dit had ik de vorige keer ook al gehad, maar dit keer mochten we ook naar de ruimte waar het beeld van de sticher van Urasenke Konnichi-an staat! Dat is een zeer heilige plek voor de mensen van Urasenke en je moet die plek dus ook met alle respect behandelen. Het beld zelf stond achter een muur, met een opening aan de onderkant en bij z’n hoofd. Schuin achter het beeld staat zelfs de Tanto (katana op dolk formaat) waarmee de stichter zoveel jaar geleden eervol zelfmoord had gepleegd. We hebben een behoorlijke tijd in die ruimte gezeten en gepraat over van alles wat met Urasenke en de thee ceremony te maken heeft. De man die ons rondleide was heel enthousiast over het feit dat ik ook m’n familie en vrienden wil laten zien wat de thee ceremony is. Voor de mensen van Urasenke is het heel belangrijk dat andere mensen kennis maken met de Thee ceremony cultuut, en dat dan een buitenlander zoveel intresse heeft om dit te ‘verspreiden’ is echt iets geweldigs voor hun ^_^
Toen we weg gingen kregen we nog een envelop met daarin een pamflet (zelfde die ik al had maar dit keer in het Japans), een Sensu (waaier) en een trommeltje met Japanse koekjes ^_^

Al met al een behoorlijk leuke, gezellige en (zaterdag vooral) een onwerkelijke week! ^_^